Blog

Melis Karlı’04

Teneffüslerde meyveyi dalından toplayarak yer BAL’ın çocukları. Şehirdeki en yeşil alanın, kendi okulları olduğunu düşünürler, haklıdırlar da. Başkalarında kaybolma korkusu yaratan o kocaman bahçe, BAL’ın çocukları için dünyanın en güvenli yeridir. Küçücük çocukken geldiğiniz bahçede, önceleri kendi boylarında olan ağaçlarla birlikte büyürler de ağaçlar fark atar onlara ve onlar, orda oldukları için ne kadar şanslı olduklarının farkındadırlar. Bir de lise arkadaşı nedir, bilmezler. Çünkü BAL’ın bağıyla daha küçükken, birbirine bağlanan insanların ayrılması pek mümkün değildir, araya giren onca yıla rağmen.

Ayran, dostluk demektir onlar için, eskiyle yeninin bir araya gelmesi, insanın, BAL ruhunu her hücresinde hissetmesi demektir. Köşk, koruluk kavramları onlar için, en güzel anıları çağrıştıran şifre sözcükleridir.

Rastgele bir şehirde, rastgele tanıştıkları biriyle, aynı okul mezunu olduklarını öğrendikleri zaman bir tek onlar sevinir; o sevinçlerinden tanıyabilirsiniz BAL’lıları. Ya da okullarından bahsederken gözlerinin içinde parlayan ışıktan. BAL’lı olduklarını söylediklerinde, insanların yüzünde beliren, takdirle karışık kıskançlık ifadesini, mütevazı ama gururlu bir gülümsemeyle karşılaşırlar. Bir tek BAL’ın genç kızları okul eteklerini en güzel giysiymişçesine taşıyanlar; bir tek onlar için bir ambargo değil, gurur kaynağıdır okul eteği.

BAL’dan ayrılmak, söz konusu bile değildir BAL’lılar için; onlar yalnızca öğrencilikten mezunluğa adım atarlar. BAL’ın kucağında kurdukları hayallere kavuşanlar, geri dönüp ellerinden tutar yeni yeni hayal kurmaya başlayan BAL’daşlarının, zaten budur onları farklı kılan, BAL’daştır onlar.

Aklıyla kalbini birleştirerek hayatlarına yön vermeyi başaran insanlar yetiştiren BAL’ın çocukları yani bizler, o kocaman bahçenin kapısından her girişimizde aynı gururu ve mutluluğu duyarız. Çünkü biz farklıyızdır, çünkü BAL’lı olmak bir ayrıcalıktır.